Δέκα και τρεις Μαρτίου

Μια μέρα σαν όλες τις άλλες.
Στην έναρξη της Άνοιξης
-τοποθετημένη-
ίσως από μια απερίσκεπτη τύχη.
Ίσως από μια τυχαία απερισκεψία.
Σε έναν επαρχιακό δρόμο,
μια πινακίδα στέκεται,
με , πάνω της , ένα όνομα
που δεν μελοποιήθηκε ποτέ κι' από κανέναν.
Άραγε, μου ανήκει ;
Μόνο μ'ενα κινητό τηλέφωνο , στο χέρι , με βρίσκω.
Όταν περιμένεις το Ένα μήνυμα, έρχονται -εκείνα- τα πολλά.
Άραγε, ημέρες στις οποίες γεννιούνται συναισθήματα,
τις αποκαλείς το ίδιο ;
Που να ξέρεις.
Όσο , μπροστά ,θα υπάρχει καλοκαίρι
πάντα δεν θα φοβάσαι.